به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

اعتراض تشکل‌های دانشجویی استان اصفهان به طرح انتقال آب بن بروجن

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۱۲۱۶۸

تشکل‌های دانشجویی دانشجویی استان اصفهان در اعتراض به طرح انتقال آب حوضه زاینده رود به حوضه کارون بیانیه صادر کردند.

به گزارش گروه استان‌ها خبرگزاری دانشجو، تشکل‌های دانشجویی استان اصفهان با غیر قانونی خواندن طرح انتقال آب حوضه زاینده‌رود به حوضه کارون بیانیه صادر کردند.

متن بیانیه تشکل‌های دانشجویی به شرح زیر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای مهندس محرابیان

با سلام و احترام؛

با کمال تاسف و نگرانی از اجرای طرح غیر قانونی بن بروجن مطلع شدیم. این طرح که با هدف انتقال آب از حوضه زاینده رود به حوضه کارون آغاز شده است، با قوانین و مقررات جاری کشور مغایرت دارد.

مصوبات ۹ ماده‌ای حوضه آبریز زاینده رود و همچنین مصوبات شورای عالی آب به صراحت تاکید دارد که از سال ۱۳۹۲ هرگونه بارگذاری جدید حتی برای شرب بر حوضه زاینده رود ممنوع است.

همچنین طرح انتقال آب بین حوضه‌ای بن بروجن از آغاز فاقد مجوزات الزامی زیست محیطی بوده و تامین آب از زاینده رود برای این طرح نیز، مستلزم نقض حقوق حقابه داران و سهامداران قانونی حوضه زاینده رود است. طرح بن بروجن تبعات جبران ناپذیری بر محیط زیست و کشاورزی اصفهان خواهد داشت.

حیات دوباره زاینده رود و تالاب گاوخونی که تحت تأثیر خشکسالی‌های اخیر و برداشت‌های بی رویه آب در مناطق بالادستی چند سالی هست از خروش ایستاده اند با بارگذاری جدید بدون تامین منابع آبی کاملا با خطر مواجه می‌شود.

عجیب است که وزارت نیرو به جای تامین کسری یک میلیارد متر مکعبی آب در حوضه زاینده رود که به موجب بی تدبیری عدم اجرای، قانون برداشت بی رویه در بالادست و انتقال ا در دو دهه گذشته بر این حوضه چیره گشته است، طرحی را اجرا میکند که حکم تیر آخر بر پیکره نحیف این رودخانه را دارد.

لذا، ما جمعی از تشکل‌های دانشجویی استان، اصفهان از شما خواستاریم که به عنوان متولی وزارتخانه، نیرو تا زمان تعیین تکلیف عملیاتی احیای زاینده رود دستور توقف فوری این طرح را صادر فرمایید.

رونوشت به آیت الله رئیسی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
آیت الله طباطبایی نژاد امام جمعه اصفهان و نماینده، ولی فقیه در استان
دکتر وحیدی وزیر کشور دکتر مرتضوی استاندار اصفهان
حجت الاسلام جعفری ریاست محترم دادگستری اصفهان

امضاءها:

جامعه اسلامی‌های دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی، صنعتی اصفهان، آزاداصفهان، آزاد نجف آباد، آزاد خمینی شهر، فرهنگیان اصفهان، تشکل‌های دانشجویی آرمان صنعتی اصفهان، جهاد علمی صنعتی اصفهان
تشکل‌های دانشجویی انجمن اسلامی مستقل دانشجویان اصفهان وعلوم پزشکی، دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان، آزاد اصفهان، غیر انتفاعی شهید اشرفی اصفهانی
بسیج دانشجویی دانشگاه‌های علوم پزشکی اصفهان، صنعتی اصفهان، آزاد خمینی شهر، آزاد نجف آباد، آزاد تیران، آزاد اصفهان، دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان دانشکده علوم قرآن اصفهان

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: انتقال آب بن بروجن تشکل های دانشجویی حوضه زاینده رود دانشجویی استان طرح انتقال آب صنعتی اصفهان بن بروجن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۱۲۱۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجدان بیدار در جامعه بیمار

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه هم میهن، لذا دانشجویان به علل گوناگون وارد عرصه می‌شوند تا وضعیت را اصلاح کنند، چون آنان خارج از ساخت رسمی و نهادهای مستقر هستند و منافع خاص هم ندارند و تعلق خاطر آنان به حقیقت بیش از دیگران است.

بر این اساس، جنبش‌های دانشجویی در یک کلام وجدان بیدار جامعه‌ای هستند که وجدان نهادهای رسمی آن به خواب رفته‌ است. به همین علت است که پس از جوش‌وخروش کافی و هنگامی که دیگران را هم بیدار، و دستاورد ملموسی برای جامعه کسب کردند؛ به انجام وظیفه اصلی خود که تحصیل و پژوهش است، می‌پردازند.

این مهمترین کارویژه جنبش دانشجویی است که جامعه را با تحولات ضروری آن همسو کنند. چنین وضعیتی در جهان مسبوق به سابقه است. پیشتر در جریان جنبش دانشجویی ۱۹۶۸ فرانسه و نیز اعتراضات در آمریکا علیه جنگ ویتنام در همان سال که آن نبرد فرسایشی را در مسیر حل قرار داد، نمونه‌های برجسته این پدیده هستند.

امروز نیز جامعه آمریکا از حیث سیاسی دچار رخوت و‌ جمود غیرقابل‌باوری شده است. اینکه سرنوشت سیاسی چنین جامعه‌ای متأثر از نتیجه رقابت میان دو پیرمردی باشد که یکی از حیث مشاعر و قدرت دماغی دچار اختلال است و دیگری نیز از حیث دروغگویی و فریبکاری بی‌رقیب باشد و از سوی دیگر، تابویی جهنمی چون اسرائیل را در سیاست ساخته و پرداخته و پرستش کنند؛ موارد بارزی است که از بیماری سیاسی این جامعه خبر می‌دهد.

به‌علاوه، رسانه‌های سنتی این جامعه شامل رادیو و تلویزیون و نیز مطبوعات دچار چنان تصلبی در موضوع اسرائیل شده‌اند که راه را بر تحولات مفید بسته‌اند. خوشبختانه برخلاف گذشته، شبکه‌های اجتماعی و اینترنت امکان محدودسازی رسانه‌ای را بسیار کم کرده‌اند و به همین دلایل است که دانشجویان آمریکایی و غیرآمریکایی در مهمترین دانشگاه‌های آنجا اعتراضات گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند که با همراهی نسبی استادان و دیگر نخبگان جامعه نیز مواجه شده‌اند.

البته، اهداف اعتراضات نیروهای فعال در جنبش اخیر، لزوماً در جزئیات با یکدیگر مشابه نیست؛ زیرا چندین هدف گوناگون آنان را در کنار یکدیگر متحد کرده است. اعتراض به پرداخت کمک به رژیم اسرائیل که وجاهت حقوق بشری هم ندارد، اعتراض به حمایت از جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی، اعتراض به جنگ، اعتراض به الیگارشی حاکم دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، اعتراض به رسانه‌هایی که نسبت به موضوع اسرائیل سوگیری شدیدی دارند و... از جمله مطالبات و موضوعاتی است که می‌توان در میان طیف‌های متنوع و متکثر حاضر در این اعتراضات دانشجویی، آنها را مشاهده کرد.

اما فراتر از این تمایزات و دسته‌بندی‌های درونی، نتیجه اعتراضات در کلیت خود، معطوف به بیدار کردن وجدان‌های به‌خواب‌رفته به‌ویژه در ساختار حکومت است. هر حکومتی به میزانی که به این خواسته‌ تغییرات پاسخ دهد، به‌طور نسبی در مسیر درست قرار خواهد گرفت و به میزانی که خود را از تغییر محروم کند، دچار پسرفت و تصلب خواهد شد. .

متاسفانه این روزها محافل اقتدارگرای داخل کشور به‌جای آنکه از این موارد درس بگیرند و اجازه ندهند که اعتراضات جامعه و دانشجویان عمیق‌تر شود، به شکل غلطی نتیجه می‌گیرند که: «پس ما خوبیم!».

مواجهه نادرست غربی‌ها با دانشجویان و استادان و هنرمندان و نویسندگان خود واجد سویه‌های درس‌آموزی هم هست. آنان در پی پنهان‌کاری نیستند، گزارش‌ها و تصاویر آن اعتراضات و اقدامات پلیس مستقیم مخابره و منتشر می‌شود و طبعاً اگر دادگاهی هم باشد، علنی و با مقررات کامل دادرسی است.

اگر اعتراضات دانشجویی موجود در ایالات متحده ادامه یابد، به‌طور طبیعی بیش از آنکه با سرکوب نهایی و کامل روبه‌رو شود، با درس‌آموزی و موفقیت نسبی مواجه خواهد شد. جامعه سالم و متعارف جامعه‌ای نیست که هیچ اعتراض و یا خشونتی در آن نباشد. جامعه سالم راه‌هایی برای رسیدن به تفاهم و عبور مسالمت‌آمیز از اختلافات را دارد. این کار با ارجاع داوری نهایی به مردم و نیز وجود نهادهای مستقل چون نیروی مسلح و دستگاه قضایی مستقل شدنی خواهد بود و پس از هر اعتراض و حتی درگیری و بازداشت‌هایی، جامعه به وضعیت تعادلی و البته در یک پله بالاتر از گذشته قرار خواهد گرفت.